Boskość – Wieczna Miłość

Kto chce zrozumieć Boga, Wszechświat ten powinien opuszczać ten świat nie tylko po śmierci, ale i za życia. Umieć łączyć niewidzialne z widzialnym, śmiertelne z nieśmiertelnym, cielesne z duchowym.

Przekaz otrzymał Mariusz Brzoskowski, dnia 12.01.2010r. o godz. 8.10

„Majowie, Zegar Majów, Kosmiczni Tkacze Czasu powrócili do bardziej bezpośredniej obecności przy Was, bo w tym roku będziemy dużo pracować z bezczasowością, scalaniem różnych zegarów, kalendarzy, aby dotknąć misterium życia, istnienia, bycia – Boskości. Mamy się stać nie tylko Wniebowstąpioną Cywilizacją, ale też tą, która będzie zstępować z Nieba i przejawiać Miłość we Wszechświecie/-tach. To jest coś nadzwyczajnego, dar od Wszechświata, coś szczególnego, choć nie jedynego i wyjątkowego we Wszechistnieniu.

Jednakże niewielu osiągnęło te stany, choć w liczbach bezwzględnych bardzo, bardzo wielu. Procentowo wygląda to już inaczej. Ale nie jesteśmy tutaj dla wykresów, tabelek, a dla szczęścia współistnienia. Nie będzie żaden Byt szczęśliwy, jeżeli będzie zabiegał tylko o swoje szczęście.

Owszem pozna smak szczęścia, tego iluzorycznego, skierowanego na siebie, swoje ciało, zmysły, ego. Ale śmierć przekreśla definitywnie takie szczęście. Zmywa je, rozpuszcza, pokazuje iluzję pojedynczej, skończonej szczęśliwości. Dopiero nieskończoność, jedność otwiera bramy szczęśliwości, które gdy już się otworzą, mogą nas oświecić, pokazać, że tylko we współistnieniu, współodczuwaniu, współzrozumieniu jest zawarty prawdziwy sens życia, istnienia. Gdy spojrzy się w głąb wszelkich współ- … poczuje się Źródło, źródło istnienia, źródło Światła – Nieskończoną, Niezmierzoną, Niezwykłą Miłość – Czystą, Transparentną, Nieskalaną, Wiecznie Żywą i Tworzącą, Świadomą swego bycia we Wszechświecie, w Duchu, Energii, Materii.

Boskość, jedyny Bóg – WIECZNA MIŁOŚĆ.
Jam Jest Jej dzieckiem!
Jam Jest Jej częścią!
Jam Jest Kosmiczną Miłością!
Jam Jest Jej Świadomością!
Jesteśmy, Jesteśmy, Jesteśmy szczęśliwi,
bo tworzymy i widzimy tak wiele dobra, które rozlewa się po Wszechświecie.
Jesteśmy radośni, bo wiemy, że Jedno stanowimy.
Jesteśmy ponad czasem i przestrzenią, siejąc w Nich Miłość.

Kto chce zrozumieć Boga, Wszechświat ten powinien opuszczać ten świat nie tylko po śmierci, ale i za życia. Umieć łączyć niewidzialne z widzialnym, śmiertelne z nieśmiertelnym, cielesne z duchowym. To są przesłania kosmicznego człowieka, Bogo-Człowieka, człowieka Miłości, tego prawdziwego, Boskiego człowieka.

To wielka świętość, być takim człowiekiem. Świętość radosna, szczęśliwa, promieniująca, dająca, ogrzewająca i wspierająca innych poprzez pokazanie, że każdy może, że razem możemy.

Nie ma czystej Energii, Ducha w oderwaniu od praźródła, Boga. W tej opcji są tylko pochodne, które mogą się dostroić, dojrzeć do bycia czystym przejawem Miłości.

Nastały czasy dojrzewania – dojrzewania w Miłości. Im szybciej dojrzejemy tym szybciej będziemy szczęśliwsi, radośniejsi, kreatywni, oświeceni. Będziemy Żywą manifestacją, przejawieniem nieskończonej Miłości w nas samych. Taką perspektywę miał i ma każdy ziemianin, każdy człowiek stąpający po Ziemi.

W każdym jest złożone wielowymiarowe ziarno Miłości, a więc Boskości. Stawajmy się nimi, bądźmy niezwykli a zwyczajni – kochający, odważni, rozwijający siebie poprzez współistnienie, współodczuwanie, empatię, w każdym aspekcie, sferze, strukturze, w ciele i duchu, świetle i mądrości. Tego potrzebuje ludzkość – Światła i Mądrości. Nieście go sobą, a razem zmienimy ten Świat, tę Ziemię, tych ludzi w krainę szczęśliwości, gdzie nawet oportunista będzie miał możliwość posmakowania nektaru Bogów – Miłości i będzie mógł sam decydować czym będzie się dalej odżywiać, po co żyć.

Pijcie ten magiczny napój, rozlewajcie go, rozdawajcie, nie żałujcie, wręcz odwrotnie, szczodrze polewajcie (szczodrzej, jak przy stole, tylko nie „te” napoje …, he, he – serdeczny śmiech), pijcie na zdrowie, do dna, wiedząc, że czara Miłości jest niewyczerpana, odnawialna. Gdy Ją rozdajemy Ona się mnoży, pomnaża w każdym z nas dla nas wszystkich.

Takie jest Źródło, taki jest Bóg. Do dzieła, dzieła Miłości na Ziemi i w Kosmosie, w sobie i nas wszystkich. Jedno jesteśmy,

Maitreja”